Geschreven door: Herman Vinckers
Voorgelezen door: Sanne van Deursen

De clown in mij

Gedurende mijn leven heb ik op verschillende manieren onderzocht wat voor mij een prettige manier van zelfexpressie was. Vooral in mijn studententijd probeerde ik van alles uit, waaronder improvisatietoneel, koorzang, mime en verhalen schrijven. Mime bleek ‘gevaarlijk’ te zijn: dat lag me eigenlijk heel goed, maar riep allerlei gevoelens in me op waar ik op dat moment geen raad mee wist. Ik ben er zelfs halverwege de cursus mee gestopt.

Later heb ik dat overigens volop goed kunnen maken. Bij Cabaal, het vroegere huistoneelgezelschap van Vrijburg, maakte ik mijn entree in een zwijgende rol: die van idioot in ‘Andorra’ van Max Frisch. Mij op het lijf geschreven!

Nog weer later deed ik eens een cursus clownerie. Als clown is het niet zozeer de bedoeling om een rol te spelen, als wel om ‘de clown in jezelf te ontdekken’. Ben je een domme of een trieste clown, een tramp of toch meer een acrobaat? Heel interessant en uitdagend. Ik heb er zelfs één keer mee opgetreden op Oerol, als broeder Hik in een bewerking van Robin Hood – verpakt als monnik, maar toch beslist een clown, een drankzuchtige clown!

Nadat ik een keer niet lekker in mijn vel zat – baan kwijt, relatie uit – en ik op een vroege ochtend in clownspak de straat op was gegaan met een schemerlamp in mijn hand om passerende fietsers te vragen of zij wisten waar ik een stopcontact kon vinden, realiseerde ik me dat die clown van mij, die clown ín mij, een beetje met me aan de haal was gegaan. Ik heb hem acuut achter slot en grendel gezet en ben verdergegaan met mijn leven, met nieuw werk, een nieuwe relatie en nieuwe hobby’s, waarin ik op nieuwe manieren uitdrukking kon geven aan wat er in mij leefde. Inmiddels mag de clown, na tientallen jaren opgeborgen te hebben gezeten, er zelfs af en toe weer even uit, want soms blijkt hij zomaar ergens goed bij van pas te komen.

gepubliceerd op 18 november 2020