Geschreven door Jasmijn Dijkman
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: Sturm und Drang
Titel: Een heel eind lopen

 

Een heel eind lopen

Het is inmiddels alweer een jaar geleden dat Margot en ik terugkwamen van onze droomreis naar Nieuw-Zeeland. Onderdeel van het verwerken van die ervaring is het mij telkens weer afvragen waar ik vandaag een jaar geleden was. Het is confronterend hoe snel een jaar thuis verstrijkt, vergeleken met dat halve jaar bij de tegenvoeters.

“Ik werd er sociaal en emotioneel twaalf van”, is voor mij een grappende opmerking geworden waarmee ik de wandelervaring probeer uit te leggen. Er zit een kern van waarheid in. Door de inspanning en de intensiteit van de tocht kregen mijn reacties een meer primair karakter. En met een ironische glimlach deed ik daarbij zelfs ook nog aan zeer matige vormen van zogenaamde ‘self-parenting’: dan kocht ik mijzelf om met een stukje chocola over vijf kilometer, of kocht ik mijn ongeduld en frustratie af met een spelletje op mijn telefoon.

Maar uiteindelijk zit er meer achter. Het waren niet enkel mijn reacties die een primair karakter kregen, maar mijn ervaringen zelf. De amplitude van mijn bestaan, het verschil tussen de pieken en de dalen, was vele male groter dan thuis, en ze wisselden elkaar met veel grotere frequentie af.

Waar ik thuis gemakkelijk mijn ervaringen in de hand kan houden, en grote gedeeltes van de tijd goed doorvoed in een warme kamer doorbreng, was dat in Nieuw-Zeeland wel anders.

Daar ging ik van de bedwelmende, vochtige hitte van de oer-wouden van Northland, tot de snijdende kou op de bergkam van de Tararuas; vanuit de kou en de angst van de bergkam naar de fysieke en emotionele warmte van de kachel van de berghut; van het voorzichtig uitserveren van het rantsoen uit de rugzak, naar de overdaad van de supermarkt; of van een gevoel van nutteloosheid naar volkomen extase, in de tijdspanne van een half uur.

Op mijn beste dagen lukte het mij om dicht bij mijn ervaring te blijven, om mij te laten raken door de overweldigende werkelijkheid van de wereld om mij heen, om mij daaraan over te geven en daarin op te gaan. Dan ontmoette ik een vogel of een boom alsof ik een mens ontmoette, dan danste ik met de rivier, en was ik zelf de rivier.

En voor de rest? Voor de rest was het gewoon een heel eind lopen.

gepubliceerd op 14 mei 2024